Toch maar een blog!

Hoi allemaal!

Na lang wikken en wegen, heb ik dan toch besloten om een blog te starten over mijn half jaar in de VS! Ik ben inmiddels al weer vier weken hier, time really does fly when you’re having fun… Ik ben inmiddels al erg gewend aan het leventje hier, wie had dat gedacht dat dat zo snel ging! Toch zijn er de afgelopen vier weken toch ook wel veel momenten geweest waarbij ik dacht: “Oh, gaat dat zo hier?” Het is hier toch echt wel iets anders dan in Nederland hoor!

Ik zal is even kort mijn eerste weken samenvatten. Op woensdag 8 januari vertrok ik ’s ochtends vroeg met het vliegtuig naar Atlanta in de staat Georgia. Eenmaal daar aangekomen (nadat het vliegtuig vertraging had en de deuren eerst niet open konden waardoor de boel nog meer vertraagd was) moest ik eerst natuurlijk door de douane. Dat vond ik best spannend want ik moest mijn officiële documenten laten zien natuurlijk, en de meneer die achter het loket zat was erg chago. Gelukkig deed hij niet al te moeilijk, en kon ik vrij snel door de douane heen, jippie!!! Toen was het rennen geblazen om mijn koffer op te halen, naar de vertrekhal te gaan, mijn koffer opnieuw in te checken en om vervolgens weer door alle beveiliging heen te gaan. Gelukkig heb ik het allemaal gehaald! De tweede vlucht was richting Gulfport in Mississippi en deze vlucht was maar een uur. Het meisje van mijn school dat ook hier is voor een half jaar, Isabel, had ook deze tweede vlucht. Aangekomen in Gulfport gingen we onze koffers ophalen. Nouja, niet helemaal dus… Helaas helaas, onze koffers waren achter gebleven in Atlanta! We werden gelukkig opgehaald door onze begeleidster vanuit de uni hier, Céline. Zij heeft alles geregeld m.b.t. onze koffers, die we uiteindelijk twee dagen later hebben gekregen. Céline werkt voor the International Center van the University of Southern Mississippi. Zij is dus de komende maanden degene bij wie we terecht kunnen voor van alles en nog wat! Gelukkig is ze echt super aardig! Isabel en ik hadden best wel honger nadat we waren geland, dus Céline vroeg ons waar we wilden eten. Wij hadden geen idee wat ze allemaal zouden hebben hier, dus wij vroegen dat. Céline’s antwoord was: “Everything”. En nou, inderdaad hoor, hahaha! We stapten in de auto en het ene na het andere (fast food) restaurant vloog voorbij. Mc Donalds, Burger King, KCF, Wendy’s, Taco Bell, Waffle House, Pizza Hut, enzovoort! Wij hadden niet echt een voorkeur, maar volgens Céline zou het leuk zijn om naar Popeys te gaan, dit is ook een fast food keten maar alleen in deze region van het land. Mijn mond viel open toen we dat restaurant binnen stapten. Laten we zeggen dat sommige vooroordelen die ik had over Amerika, in één klap werden bevestigd. We besloten om wat fried chicken, french fries en mashed potatoes te nemen, omdat we het zouden delen met z’n drieën. Dit was echter zoooo veel! Maarja, we namen het gewoon mee naar huis! Dat is hier heel normaal!

Omdat Isabel en ik de eerste twee nachten nog niet terecht konden in onze dorm (we zijn roomies), logeerden we bij een Frans meisje, Soline, die hier ook op uitwisseling is, maar dan voor een heel schooljaar. Zij heeft ons goed opgevangen in haar appartement, en de volgende dag heeft ze ons rond geleid over de campus en hebben we klusjes gedaan zoals een student ID aanvragen, een postvakje huren en dat soort dingen. De campus is trouwens echt HUGE. Dat had ik echt niet verwacht, ik dacht dat het gewoon een groot schoolgebouw zou zijn zoals de Haagse Hogeschool ofzo hahaha. Nou niet dus. Het is eigenlijk gewoon een ministad, in Hattiesburg. Je hoeft ook echt de campus niet te verlaten als je dat niet wilt, je kunt hier alles vinden! School lokalen (logisch haha), een bibliotheek inclusief Starbucks!, restaurants, een supermarkt, Barnes & Noble (waar je ook eten, kleding en veel meer dingen kan kopen) en tot slot een sportschool waar je gratis heen kan en waar je veel sporten kunt beoefenen: zwemmen, hardlopen, basketballen, groepslessen, squashen en je kunt er gewoon fitnessen. Die sportschool (Payne Center genaamd) is wel ideaal, want het eten hier is niet bepaald gezond... Het Diepe Zuiden staat er om bekend dat ze alles frituren, en ja, de meeste dingen zijn echt heel erg vet… Ik heb een meal plan en eet twee keer per dag in de Fresh Food Company (een erg grappige naam aangezien het lang niet altijd fresh food is wat ze daar hebben) samen met de andere internationale studenten. Met een beetje zoeken naar de juiste maaltijden gaat dat opzich nog wel goed. Eerst dacht ik dat ze alleen maar pizza’s, pasta, hamburgers en een salad bar hadden, maar tijdens mijn tweede week kwam ik er dus achter dat er ook een gezonde, of nja, gezondere, afdeling is! Die zit dus verstop in een hoek, en er zijn bijna geen mensen daar (hahaha). Daar ga ik dus vaak heen voor mijn maaltje. Ook ga ik zo’n drie keer per week naar de sportschool en verder loop ik echt onwijs veel hier, omdat het dus zo groot is. Daar ben ik dus eigenlijk wel blij mee! Misschien kan ik dan toch enigszins gezond blijven hier.

Natuurlijk ben ik hier ook om te studeren! Ik heb het erg goed voor elkaar moet ik zeggen, ik heb namelijk maar twee dagen per week les! Op dinsdag heb ik les van 08:00 tot 12:15, en op donderdag heb ik les van 08:00 tot 21:15, dus dat is wel even pittig! Ik heb wel twee lange pauzes tussendoor op donderdag om te lunchen en te dineren, gelukkig! De rest van de week kan ik dus zelf indelen zoals ik wil, dat is echt heel erg fijn! Afgelopen week heb ik zelfs alleen maar mijn avondles gehad (die is van 18:30 tot 21:15, echt superlang dus), vanwege, jawel, WINTERS WEER! Normaal gesproken is het superwarm in deze regio van de VS. Maar natuurlijk, nu Annabelle er is, moet er hier toch wat sneeuw vallen!! De laatste keer was negen jaar geleden, en omdat het zo zeldzaam is dat dit voorkomt, was alles en iedereen in rep en roer. Uiteindelijk viel de sneeuwval echt ontzettend mee, maar het was wel heel erg koud! Omdat ze hier dus helemaal niet op berekend zijn, wordt er niet gestrooid met zout ofzo. Hierdoor werden de wegen dus echt ijsbanen! Heel erg gevaarlijk dus, en daarom werd de campus voor 2,5 dag compleet gesloten. Alleen de Fresh Food was open, omdat men wel moet kunnen eten natuurlijk. Eerst vond ik het stom dat het zulk slecht weer was, maar nu denk ik maar zo: het is heel bijzonder dat dit gebeurt, en ik heb het gewoon meegemaakt haha! Bovendien was een weekje vrij ook helemaal niet erg natuurlijk. Samen met de andere internationals (die zijn eigenlijk allemaal Duits, Frans en Spaans) heb ik allemaal leuke dingen gedaan, dus uiteindelijk had ik niks te klagen! Het weer is hier trouwens wel heel erg vreemd. De temperatuur schommelt constant. Vanochtend was het nog superkoud, maar in de loop van de middag werd het erg broeierig en nadat ik had gedineerd in de Fresh Food, regende het echt kei, maar dan ook echt keihard! Maar we moesten wel naar buiten, want het zou de hele avond blijven regenen. Het is een kwartier lopen vanaf het restaurant naar huis, en ik ben serieus nog nooit zo nat geregend… Het leek wel alsof ik een douche had genomen! De straten zijn ook echt aan het overstromen op dit moment. Ik geloof dat het rioleringsysteem hier niet zo goed is.

Oeps, dit was niet bepaald een korte samenvatting… Ik ben benieuwd hoeveel mensen het einde van deze lap tekst hebben gehaald haha! Er is simpelweg zo ontzettend veel te vertellen! Dit is al een hoop info, maar dit is slechts een kleine selectie van alle dingen die ik mee maak / zie / ontdek! Ik ben hier natuurlijk om te studeren, maar buiten het studeren om ben ik natuurlijk ook hier om mooie en bijzondere dingen te zien, veel nieuwe mensen te leren kennen en gewoon echt eens even het Amerikaanse leven te ervaren. Tot nu toe doe ik al deze dingen, dus ik ben blijer dan ooit!! In slechts vier weken tijd heb ik al mensen leren kennen met wie ik het heel goed kan vinden, ik heb typisch Amerikaanse dingen gezien, zoals bijvoorbeeld een basketbal wedstrijd (inclusief cheerleaders, een band, een mascotte, en reclame tussendoor) en de Super Bowl afgelopen zondag. Iedereen was in rep en roer over de grootste football wedstrijd van het jaar en ik moet zeggen, het is inderdaad wel heel bijzonder! Vooral de reclames tussendoor. Bedrijven halen echt werkelijk alles uit de kast om een mooie reclame te maken, omdat ze weten dat zo’n 1/3e van de Amerikaanse bevolking voor de buis zit.

Kortom: ik kan nu al zeggen dat de VS bijzonder is, in veel verschillende manieren. En volgens mij ga ik nog veel nieuwe dingen ontdekken!

See y’all later!
Liefs Annabelle